29 may 2019-cu il tarixində Bakıdakı Olimpiya Stadionunda iki İngiltərə klubu: “Çelsi” və “Arsenal” qarşılaşdığı Avropa Liqasının finalı keçirilib. Bu hadisə təkcə komandalar üçün deyil, bütövlükdə İngiltərə futbolu üçün əlamətdar idi, çünki hər iki klubun zəngin tarixi və çoxlu sadiq azarkeşləri var idi. Hər iki komandanın azarkeşləri sevimli komandalarını oyunda görmək ümidi ilə Azərbaycanın paytaxtına gəldikləri üçün final böyük intizar şəraitində keçdi. Təxminən 68.000 tamaşaçı tutumuna malik stadion tam dolub və bütün şəhərdə bayram ab-havası hökm sürürdü. Bakı finalın keçirildiyi məkan kimi bu şəhərdə keçirilən ilk Avropa Liqasının finalı olması ilə də diqqəti cəlb edirdi.
Matç başlamazdan əvvəl hər iki komanda ən yaxşı futbol sərgiləmək əzmində idi. Baş məşqçi Mauritsio Sarrinin rəhbərlik etdiyi Chelsea, Avropa ambisiyalarını dəstəkləmək üçün kubok qazanmağa çalışırdı. Digər tərəfdən, Unai Emerinin rəhbərlik etdiyi “Arsenal”ın da öz məqsədləri var idi və klubun yenidən qurulması prosesində mühüm mərhələ olacaq kubok arzusunda idi. Qarşılaşma hər iki tərəfin gərgin oyunu ilə başlasa da, “Çelsi” tezliklə təşəbbüsü ələ keçirdi. Artıq matçın 38-ci dəqiqəsində, yeri gəlmişkən, daha əvvəl “Arsenal”da çıxış edən Olivye Jiru qolla hesabı açıb. Bu qol “Arsenal” futbolçularının psixoloji durumuna əsl zərbə oldu. Komanda geri çəkilmək cəhdlərinə baxmayaraq, rəqibin mütəşəkkil müdafiəsi ilə üzləşdi.
Chelsea ikinci hissədə üstünlüyünü davam etdirdi və Tammy Abraham tezliklə komandasının üstünlüyünü genişləndirdi. Qarşılaşmanın bu mərhələsində “Arsenal”ın rəqiblərinin həmləsinin öhdəsindən gələ bilməyəcəyi bəlli oldu. Final 4-1 hesabı ilə Chelsea-nin xeyrinə başa çatdı, bu, klub üçün ikinci Avropa Liqası kubokunu qeyd edərkən əlamətdar bir an oldu. Bu qələbə “Çelsi”yə nəinki növbəti titul qazandırdı, həm də onların futbol klubunun tarixindəki yerini möhkəmləndirdi. Gərgin zəhmət və fədakarlığın nəticəsi olan bu uğuru futbolçular, məşqçilər korpusu və azarkeşlər bayram ediblər. Digər tərəfdən, Arsenal üçün bu final gələcək çıxışları üçün öyrənməli olduqları bir dərs oldu.
Bakıda keçirilən Avropa Liqasının finalı təkcə nəticə ilə deyil, həm də şəhərdə hökm sürən ab-hava ilə yadda qalacaq. Müxtəlif millətlərdən olan azarkeşlər meydanda rəqabətə baxmayaraq, özünəməxsus birlik hissi yaradaraq, komandalarını dəstəkləmək üçün bir araya gəliblər. Bu kimi tədbirlər idmanın insanları necə bir araya gətirdiyini və unudulmaz anlar yarada biləcəyini vurğulayır. Beləliklə, 2019-cu il Avropa Liqasının finalı İngiltərə futbol tarixində mühüm mərhələ oldu və hər iki komandanın azarkeşlərinin qəlbində əbədi iz buraxdı.
Oyun hər iki tərəfdən əsəbi başlasa da, ikinci hissə mavilər üçün əsl partlayış oldu. “Çelsi” öz gücünü və inamını nümayiş etdirmək əzmində meydançaya çıxdı və bu, dərhal oyunda özünü göstərdi. Məşqçi Mauritsio Sarri ilk hissədə aqressivliyin olmadığını görən komandanın taktikasında düzəlişlər etdi və bu, mavilərin meydanda üstünlüyünü təmin etdi. İkinci hissənin ilk dəqiqələrindən “Çelsi” rəqibini aktiv şəkildə sıxışdırmağa başlayıb, “Arsenal” oyunçularını səhvlərə məcbur edib. İkinci hissənin fitindən qısa müddət sonra Georginio Ruben Loftus-Çikə dəqiq ötürmə etdi. Sürəti və texnikası ona müdafiəçini ötməyə imkan verdi və o, topu Arsenalın cərimə meydançasına keçdi. Matçın 49-cu dəqiqəsində “Çelsi” azarkeşlərinin gözlədiyi hadisə baş verdi: Rəqib müdafiəçilərinin səhvindən istifadə edən Tammi Abraham Bernd Lenoya qol vurdu. Bu qol nəticə baxımından vacib olmaqla yanaşı, inamını itirməyə başlayan “Arsenal” üçün psixoloji zərbə oldu. “Çelsi” azarkeşləri stadionu yüksək səslə alqışlarla doldurdular və komandanın oyunçularında enerji dalğası hiss olundu ki, bu da onlara əlavə güc verdi.
Chelsea hər keçən dəqiqə daha inamlı görünürdü. Əsas hücum matçın 60-cı dəqiqəsində baş verib: Cərimə meydançasının kənarında topu qəbul edən Eden Hazard dribling bacarığını nümayiş etdirib. O, eyni anda iki müdafiəçini məharətlə yan ötürdü və düşünmədən uzaq küncə zərbə endirdi. Leno komandasını xilas edə bilməyib və top qapıya doğru uçaraq hesabı 3:1-ə çatdırıb. Hücum matç boyu təhlükəli anlar yaradan belçikalı cinah oyunçusunun ustalığının parlaq nümunəsi oldu. Çətin vəziyyətdə qalan “Arsenal” əks-hücumlara keçməyə çalışdı. Unai Emeri oyuna enerji əlavə etmək üçün yeni oyunçular gətirərək dəyişikliklər etdi. Bununla belə, “Çelsi” qərarlı idi və oyuna nəzarəti davam etdirdi. “Mavilər”in müdafiəçiləri bir yerdə yaxşı işləyirdilər, rəqiblərinə qol imkanları yaratmaq şansı vermədilər.
70-ci dəqiqədə oyun daha bir dönüş aldı. “Arsenal” yenə də fərqi azaltmağı bacardı. Qranit Xakanın künc zərbəsi Pierre-Emerik Aubameyanqa yol tapdı, o, nəticədə topu tora göndərdi. Bu, Topçulara inam verəcək və onları geri qayıtma ehtimalına inandıracaq. Lakin “Arsenal” azarkeşlərinin sevinci qısa sürdü. “Çelsi” sürətlə üstünlüyünü bərpa etdi və 75-ci dəqiqədə N’Qolo Kante əlamətdar fəallığını nümayiş etdirərək meydanın mərkəzində rəqibindən topu aldı və sürətli hücum təşkil etdi. O, topu Hazarda ötürdü, o da öz növbəsində Olivye Jirunu qol vəziyyətinə saldı. Komandasını ruhdan salmayan fransız dördüncü qolu vuraraq “Arsenal”a son zərbə oldu.
Hər keçən dəqiqə “Çelsi” öz qələbəsinə inamını daha da artırırdı. Daha gərgin mübarizə gözləyən hər kəs üçün əsl sensasiya olan oyun 4:1 hesabı ilə mavilərin xeyrinə başa çatıb. Bu final təkcə “Çelsi” üçün zəfər deyil, həm də matç boyu inamı və diqqəti qorumağın nə qədər vacib olduğunu göstərdi. Finaldan sonra “Çelsi”nin baş məşqçisi və futbolçuları emosiyalarını jurnalistlərlə bölüşüb, komanda işinin və əzmkarlığın vacibliyini vurğulayıblar. Qələbə Avropanın aparıcı komandalarından biri statusunu bərpa etməyə çalışan klubun uzun illər ərzində göstərdiyi səylərin nəticəsi idi. Eyni zamanda, Arsenal üçün bu məğlubiyyət, irəli getmək və səhvləri üzərində işləmək üçün qəbul etməli olduqları bir çağırış oldu. Beləliklə, 2019-cu ildə Bakıda keçirilən Avropa Liqasının finalı hər iki klubun tarixində, eləcə də azarkeşlərinin qəlbində silinməz iz qoyub. İngiltərə futbolunun gücünü göstərən və bütün tamaşaçılara böyük emosiyalar bəxş edən matç oldu.
“Arsenal”a qarşı final matçı “Çelsi”nin mövsümünün ən maraqlı hadisəsi idi, çünki onlar əvvəlki şöhrətlərini geri qaytarmaq və Avropa ambisiyalarını daha da artırmaq istəyirdilər. Bu görüş sadəcə iki klubun qarşıdurması deyil, emosiyalar, gərginlik və dramlarla dolu əsl derbi idi. Hər iki komandanın öz məqsədləri var idi: “Çelsi” onların işinin kulminasiya nöqtəsi olacaq kubok qazanmaq istəyirdi, “Arsenal” isə öz inamını bərpa etmək və hələ də yüksək liqa uğrunda mübarizə aparmağa qadir olduqlarını sübut etmək istəyirdi. Hər iki komanda finala qədər ciddi hazırlıq keçmişdi. Son matçlarda, xüsusən də Avropa Liqasında inamlı nəticələr göstərən “Çelsi” oyuna yaxşı formada çıxdı. Baş məşqçi Mauritsio Sarri komanda oyununun və nizam-intizamın vacibliyini vurğulayıb. O, bilirdi ki, “Arsenal”la qarşılaşmada bu mövsüm çətinliklərə baxmayaraq, rəqiblərini qiymətləndirmək olmaz. Eyni zamanda, “Arsenal”ın da öz kozırları var idi. Komandanın baş məşqçisi olan Unai Emeri əsas diqqəti strategiya və taktika üzərində cəmləşdirərək futbolçuları vacib sınaqlara hazırlayıb. O, başa düşürdü ki, komandası üçün bu final sağalma şansı və klubun tarixində yeni dövr ola bilər.
Qarşılaşma hər iki tərəfin nəzarəti bərqərar etməyə çalışdığı gərgin oyunla başlayıb. İlk dəqiqələr top uğrunda mübarizə ilə dolu olsa da, tezliklə “Çelsi” təşəbbüsü ələ almağa başladı. Onların hücumları getdikcə daha təhlükəli oldu, Hazard və Giroud kimi oyunçular çoxlu şanslar yaradırdı. Eden Hazard hər dəfə topa sahib olanda izdiham öz yerlərinin kənarında olub, heyrətamiz bir şeyin baş verəcəyini gözləyirdi. Əvvəlki finallarla müqayisələr göstərdi ki, “Çelsi” bu səviyyədə oyun təcrübəsi var və bunu meydanda göstərdi. Onların inamı və birliyi komandaya daha mənalı hərəkət etməyə imkan verdi. Bununla belə, “Arsenal” da təslim olmaq fikrində deyildi. Hücumlarını təşkil etməyə çalışırdılar, çətin vəziyyətə baxmayaraq, xarakter və döyüşmək istəyi nümayiş etdirirdilər. “Çelsi”nin ilk qolu vura bildiyi ilk hissədən sonra komandanın əzmkar olduğu aydınlaşdı. İkinci hissə oyuna qayıtmağa çalışan, lakin hər dəfə güclü Blues müdafiəsi ilə üzləşən Arsenal üçün əsl sınaq idi. “Çelsi”nin qolları yalnız rəqiblərinə təzyiqi artıraraq, “Arsenal”ı risk almağa və müdafiədə açılmağa məcbur etdi.
